مدیریت بحران ها

برای مدیریت بحران اصولی را در‌کتاب مدیریت بحران‌های بین الملل به تالیف محمود واعظی ذکر کرده اند، اما آیا حکومت می تواند از این اصول کسب منفعت کند یا خیر؟
این اصول عبارتند از:
۱-اصل نیاز به اطلاعات.۲-اصل ارتباط و هماهنګی میان نیروها .۳-برنامه ریزی شرایط اصطراری(برنامه ریزی برای حالات غیر مترقبه.۴-اصل محدودیت هدف.۵-اصل مشروعیت.۶-کنترل ابزار در رسیدن به هدف
با توجه به توافقنامه بین طالبان و ایالات متحده امریکا، توافقات ضمیمه مربوط به این توافقنامه، حمایت کشورهای منطقه از آن و عدم آګاهی حکومت از هماهنګی بین اینان سبب شده اطلاعات نزد حکومت کمتر باشد. پس اصل اول مدیریت بحران به مزاج حکومت نمی چرخد.
و با توجه به اینکه نیروهای امنیتی کشور در برخی موارد مهم تحت مدیریت ایالات متحده امریکا فعالیت می کنند، بودجه آنان نیز توسط کمک های ایالات متحده تامین می شود، هماهنګی و ارتباط قوی با آنان ایجاد کرده اند، و حتی ګفته می شود بعد از توافقنامه بین طالبان و ایالات متحده مناطقی از کشور برای پر رنګ کردن نقش طالبان تخلیه می شوند، و حکومت از این بابت نګرانی نیز دارد و مسولین آنرا مطرح نیز می کنند و حکومت مخالف این روند است اما ناتوان از توقف این روند. نیروهای امنیتی وزارت دفاع، داخله و امنیت ملی با هماهنګی کامل با ایالات متحده پیش می روند و کسانی در بخش های مهم مسولین تعیین شده اند که بخشی از آموزشهای خویش را در ایالات متحده امریکا ګذرانده باشند ، هماهنګی و ارتباط بیشتر را با آنان دارند نه حکومت. پس در اصل دوم هماهنګی بین نیروها باز هم حکومت از موقف خوبی برخوردار نیست.
برای شرایط اصطراری نیز آمادګی نداریم و وابسته به ایالات متحده می باشیم و بدیلی نیز برای آن نداریم ، مشروعیت را نیز در انتخابات های ګذشته و عدم حضور حکومت در امضاء توافقنامه طالبان با ایالات متحده از بین برده و کشورهای منطقه نیز حمایت کننده نیستند، ابزاری هم نیست تا آنرا کنترل کنیم بلکه در وابستګی بسر می بریم. با توجه به این اصول، نقش حکومت در مدیریت بحران بسیار کم رنګ خواهد بود و از مدیریت آن ناتوان. همانګونه که می بینیم خشونت در طی این پنچ سال افزایش چشمګیری یافته و برای مدیریت خشونت هیچ عملکرد مثبتی نداشتیم.
همچنان در مدیریت بحران بهتر است شما متحدین خود را افزایش دهید ، در صورتیکه حتی همسایه های افغانستان به جزء یکی همګان از توافقنامه صلح بین ایالات متحده و طالبان حمایت می کنند وحکومت حتی ناتوان تر از آن بوده تا متحدین خویش را افزایش دهد بنابراین از موقف بسیار ضعیفی نمایندګی خواهد کرد.
زمان،تهدید و آګاهی سه عنصر مهم در مدیریت بحران می باشند
با توجه به شرایط کشور ما، از دست دادن زمان باعث افزایش خشونت و تهدید ها می ګردد، آګاهی از روابط رو به ګسترش مخالفین با منطقه و جهان نیز کاهش پیدا می کند، در صورتیکه ګذشت زمان بایستی آګاهی را نسبت به امور واضحتر سازد اما ګسترش روابط طالبان با منطقه و جهان و نفوذ قوی در افغانستان سبب می شود به آګاهی های لازم روز و مهم نرسیم و تصمیم در شرایط عدم آګاهی سبب می شود حکومت بیشتر به سوی تهدید سوق داده شود.
هر چقدر خشونت طویل شود، بیست سال تجربه ګذشته نشان داد که به نفع حکومت نیست، مسائل حل ناشدنی بیشتری مطرح می ګردد ،مشروعیت حکومت و مناطق تحت تسلط آنان کاهش می یابد.
ادامه دارد...