من
یکی از نقاط ضعف حکومت را عدم روابط نیک با منطقه و همسایګان می دانم و
اینکه نتوانسته سیاست خارجی مستقل داشته بلکه وابسته به ایالات متحده
امریکا بوده و این سبب حساسیت برانګیختن منطقه و قوت ګرفتن طالبان شد.
حالا که فکر می کنم همه احزاب افغانستان این مشکل را دارند. کمی به ابراز
نظر ها توجه کنید که احزاب مدعی اند غرب و حکومت خواهان احزاب قوی در
افغانستان نیستند یعنی چه؟ یعنی اینکه برای آنان قابل پذیرش
نیستیم و از ما احساس خطر می کنند. اګر با چند کشوری روابط احسنی داشته
باشند با خیلی ها ندارند، و اګر معقول باشیم پس همین عدم روابط خوب با خیلی
ها سبب ادامه خشونت در کشور می ګردد. حتی در خیلی از موارد حکومت به
مراتب بهتر از احزاب با جهان روابط دارد. در جهان امروزی کشوری چون
افغانستان بدون روابط خوب و احساس اطمینان دادن به همه نمی تواند در وضعیت
بهتری آورد.
مترنیخ صدراعظم اتریش یک صدو پنجاه سال پیش می ګفت باید
منافع کشورهای دیګر بر منافع ملی کشور اتریش برای ما ارزش بیشتری داشته
باشد و منافع ملی ما ارزش ثانوی، زیرا او درک کرده بود که اتریش ضعیف است و
کشورها نباید احساس خطر و تهدیدی از اتریش داشته باشند.
خوب حالا دل
خوش کردن به صلح با طالبان نیز احزاب را مطرح نمی کند و در حاشیه خواهند
بود. بدبینی نسبت به احزاب هنوز هم وجود دارد و طالبان توانسته اند حتی
بهتر از حکومت، در منطقه و جهان اعتماد سازی کنند. پس نقش احزاب کماکان رو
به زوال خواهد رفت.مګر اینکه در قانون احزاب اصلاحات جدی آید و احزاب
وابسته به خواست و خواهش بیګانګان در کشور با ضعف و رشد روبرو نګردند بلکه
رأی و حمایت مردم موثرتر دانسته شود.